officium: tysdag, 28. vike i det allmemenne året, sakarja 1,1 – 2,4 (matutin)

«Med miskunn kjem eg att til Jerusalem» (1,16)

Guds historie med folket sitt, med oss, går i svingar, med framrykkingar og tilbakedraging og ny framrykking – ikkje beint fram. Ikkje fordi Gud er usikker, men fordi vi er det. Vi fell av, vik bort, nølar, tek våre eigne vegar, gjev opp undervegs. Er det i det heile eit mogeleg prosjekt å forbli i Guds plan, å gjennomføre sitt kall og sittl liv?

Det er mogeleg fordi Gud ventar på oss, hentar oss inn att, prøver igjen. Han er ein Gud som «kjem att». «Atter ein gong..», «endå ein gong» (1,17).

I dag også.